Seneste anmeldelser af Darkhulk ʕ ͡° ͜ʖ ͡°ʔ

Całkiem przyzwoita gra platformowa, nastawiona na pojedynki i skakanie po platformach, a mniej tutaj mamy ulepszania bohatera, zbierania/ łamigłówek/ zadań pobocznych.

Jedynie końcówka jest skopana na maxa, bo ogólnie gra nie jest trudna, stworków raczej nie mamy na raz za dużo do atakowania, ale na ostatnim poziomie przed końcowym złym-wrednym-niedobrym bossem, twórcy nawrzucali tyle stworów na jedną plansze, że to jest przesadzone o 500%.

Nieciekawa gra, słaby survival, zbyt dużo trudnych przeciwników których ciągle spotykamy, lepsze surowce trudniej dostać a tego wymagaja mocniejsze/ kolejne przedmioty w wytwarzaniu.
Fabuła płytka i nie interesująca. Znudziłem się w 30 % gry :P

Jak na strategie dość kiepsko zrobiona gra, gdyż praktycznie pozbawiona jest czytelnego systemu zarządzania, coś co pokazuje przykładowo liste budynków/ farm/ fabryk, i co pozwoli w dwa kliknięcia myszki zmienić wszystkie oferowane wypłaty czy opłaty w budynkach mieszkalnych. Niestety jak mamy rozwinięte gałęzie turystyki, produkcji i jeszcze sporo innych budynków, nie da się 'zarządzać' z jakiegoś panelu czy przykładowo z budynku ministerstwa [który oprócz wydawania dekretów nie posiada sensownego wkładu w gre] .
Plus kiepsko wykonany system frakcji i polityki międzynarodowej czy tam z supermocarstwami. O ile z frakcjami źle wykonano system głosowania, bo wybory polegają na walce z jednym kandydatem, gdyby było ich więcej albo gdyby był z każdej frakcji to było by to już wyzwanie, wtedy wszelkie działania 'promujące' którąś z grup by miały sens, a tak to w połowie misji możemy już ich nie wykonywać, bo nasze stosunki poprawia samo wybudowanie konkretnych budynków.
Tak samo polityka z usa czy innymi chinami, oprócz otrzymywania pieniędzy nie ma sensu w to się angażować, bo korzyści słabe, a wymagane zadania czasami zbyt kolidują z naszą ekonomią [ zwłaszcza zadania od zsrr typu wysyłka 100 rud żelaza czy innych chemikali, kiedy my nie idziemy w ten rodzaj przemysłu tylko w turystyke czy cygara i zwyczajnie nie opłaca sie] .
Mi szczególnie brakowało czegoś z RTS, aby nasz Presidento miał widoczny wpływ na życie na wyspie, jakieś przejmowanie regionów czy zbuntowanych farm/ kopalń, bo tak każda misja praktycznie wygląda na ten sam schemat działania.
Plus zagrożenie od buntowników jakoś nie ma większego sensu, bo jeżeli zamach bombowy na fabryke za 10k $ możemy 'uciszyć' za 1000-3000 $ kosztów to śmiechu warte to jest.
Wtedy to okazuje się jak niektóre ciekawe dekrety nie mają sensu używania w grze, bo w jakim celu mam rozwijać frakcje lojalistów, skoro ich mam 10 a zielonych czy militarnych 60, nawet robienie 'święta narodowego' czy propagandy w TV wymaga zbyt wielu budynków, a dla wojska wystarczy kilka posterunków i wszyscy są happy i głosują na nas.
Tak samo dekrety stanu wojennego czy mobilizacji, działania które niby mają pomóc w walce a których nie używamy bo nie ma wobec kogo, buntownicy pojawiają sie losowo lub w konkretnych misjach, nie są zagrożeniem takim 'pewnym' które zawsze występuje, lub jakoś mocno zagraża lub angażuje się w naszą populacje wyspy, zwyczajne upierdliwe zamachy bombowe czy uprowadzanie jednego zabłąkanego turysty na kilka lat naszego panowania nie jest ciekawą mechaniką samą w sobie.

Także ani ciekawa, ani jakoś trudna gra, już w starego Faraona się grało dużo lepiej niż w toto.

Słaba gra, nadal sporo błędów jest , handlu ni ma, ekonomii ni ma, kampanii ni ma. W sumie nie wiadomo o czym to gra, mamy jedno królestwo i bijemy się z innymi, sojuszy ni ma, wsparcia sojuszników ni ma [komputer losowo dobiera co atakuje, my nie możemy mu wskazać celu]
Już stara gra jak Warrior Kings była dużo ciekawsza od tego czegoś

Ciekawa gra, została ukończona i nie zapomniana, wydawca ciągle wypuszcza dodatki, łatki , zadania i inne segmenty co ulepszają gre mniej lub znaczniej.
Jedynie losowo generowane światy/ planety nie do końca mi odpowiadają, bardziej liczyłem na działanie na jednej planecie, jak to bywa w typowych grach coop/ multi, ale z drugiej strony poziom trudności został mocno poprawiony i teraz faktycznie trudno przeżyć bez gry zespołowej na wymagających wyprawach, a wiadomo że większa ilość potworków wymaga innego układu planety czy tam kopalń.

Całkiem ciekawa gra 'pseudo-rpg' gdzie odgrywamy rolę poszukiwacza przygód czy bardziej bohatera co bada losy trochę tajemniczej, a troszkę nawiedzonej wyspy.
Wykonanie gry, użyte mechaniki nie każdemu podpasują, gdyż ogólnie wszystko jest jakieś takie dziwne, twórcy zamiast wykonać przykładowo przedmioty, rozwijanie członków drużyny, system czarów bardziej sensownie to zrobili to na swój sposób, przez co czasami nawiedzają nas myśli z rodzaju 'na co ja to ulepszam/ zdobywam skoro w walce jest to mało skuteczne ?'.

Największe wady to -
- zagadki, duża ilość nastawione na znajomość angielskiego [a nie rozwiązania ich w inny sposób] plus kilka jest beznadziejnie wykonana. Jeżeli dany fragment mapy dało by się pominąć to niczego by nie było złego w 'montowaniu' trudnych zagadek do gry, ale większość terenów wyspy musimy zbadać, a do każdej nowej krainy wymagane jest wejście czy raczej otwarcie drzwi/mostu/ innego portalu. I jak się biega godzinę bez celu, nie wiedząc gdzie szukać czy jaki przedmiot gdzie użyć jest dość denerwujące.
- rozwijanie postaci - przykładowo mamy czarodzieja , ale przydało by się aby również umiał jakimś kijkiem starą mumie potraktować i aby za mocno nie oberwał. Przy zdobywaniu poziomu mamy tylko jeden punkt do rozdania, a mamy przecież do rozwoju - magie, unik, walka bronią jednocześnie. Plus wyborów nie można cofać, także złe wybory i tracenie punktów rozwoju jest tu dość bolesne
- przedmioty - w całej grze jest jakby ‘jeden schemat' rozmieszczenia przedmiotów, nie są one losowo tworzone przy każdej nowej grze. I jeżeli chcemy zagrać drużyną dystansową [nastawioną na łuki/ kusze czy rzucanie włócznią] to praktycznie musimy wpierw przejść 20% gry aby zdobyć pierwszą lepszą broń niż proca na kamyki.
- brak fabuły - liczyłem na historie opowiadaną w podobny sposób jak w grze Operencia: The Stolen Sun, ale tutaj nie zastosowano osoby opowiadającej, narratora, przez co pod koniec już trochę sie nudzi to ciągłe chodzenie. Nie liczyłem na poziom Skyrim ale podstawowy voice-acting by tutaj dużo dodał.

Pierwsza wersja gry była jakby przeniesieniem klimatów Dooma w gre Diablo 2 - dużo flaków, czarów, pułapek, stworów co się zbijają w grupkę po 50 sztuk i lecą za naszym bohaterem. Poziomy były dość duże, plus dodatkowo podziemia na każdej mapie, także każda gra dawała nam sporo przeciwników do pokonania.

Obecna wersja to jakby Diablo 1 ale 2D, nasz heros jest zbyt mocny i czyszczenie poziomów nie stanowi już wyzwania.

Dobry dodatek, dostajemy więcej spraw do zbadania = więcej [nie]winnych osób za kratkami.

Szkoda że nie dodano jakichś specjalnych trybów typu pościgi policyjne po całym mieście, konwoje, może wyścigi samochodów jak w Mafii 1.

Całkiem ciekawa gra detektywistyczna, co prawda akcji jak w Mafii 2 tutaj nie ma aż tyle, gdyż sprawy kryminalne i przesłuchania są tutaj głównym tematem / głównym naszym działaniem.

Ale jednocześnie należy wspomnieć o dość dziwnym wykonaniu tychże przesłuchań, liczyłem na system z Sherlocka Holmsa, gdzie szukamy wskazówek/dowodów, przepytujemy podejrzane osoby i my musimy wywnioskować kto jest podejrzany. Tutaj niestety gra jest 'zablokowana' na 2-3 podejrzanych, dowody są przypisane do konkretnej osoby/ miejsca i jakby sprawdzamy czy ich alibi/ zeznania/ kłamstwa nie orzekną, że są sprawcami danej zbrodni.

Plus system naszych reakcji na zeznania jest dość dziwnie skonstruowany, bo oprócz wariantu 'prawda' jest 'kłamstwo' plus taki jakby 'wątpliwości/ zdenerwowanie/ pogróżki' . Przykładowo pytamy się sąsiadów czy ktoś się kręcił ostatnio w pobliżu [znaleźliśmy dziwne ślady butów] a sąsiad mówi 'nie' to poprawne powinny być dwa warianty, czyli kłamstwo [plus wskazanie że znaleziono ślady] lub wybranie opcji wątpliwości/ zdenerwowanie [bo somsiad coś wkręca i utrudnia w przesłuchaniu] ale zawsze musimy domyślić się jednego poprawnego wariantu odpowiedzi czy raczej reakcji naszego detektywa.

Również dowody są dość mizernie wykonane, w sensie jakby 'wirtualny' dostęp do nich. W Sherlocku praktycznie każdą wskazówke możemy obejrzeć lub są przedstawione na dużych ilustracjach, tutaj natomiast jak znajdziemy długą liste 20 nazwisk i po godzinie grania nagle mamy przypomnieć co na niej jest naskrobane jest praktycznie niewykonalne, bo w naszym notesie nie ma powiększenia/ podglądu, są tylko małe ikonki przedmiotów znalezionych .

Gre bardziej można uznać za dość długi film, niż gre akcji, bo dużo jest czytania, słuchania komentarzy, i właśnie przesłuchiwania [ plus angielski czasami jest dość złożony bo zawiera jakieś dziwne nazwy/fakty/ wydarzenia z okresu trwania fabuły czyli okolice 1950 r.]

Nie podejrzewałbym wydania gier w stylu 8 bitowych gierek, w które się grywało na starych konsolach, tutaj na Steam.
Gra w pierwszej połowie/ zakończeniu jest całkiem przyjemna, momentami zręcznościowo-trudna, ale nadal gramy dla zabawy.
Ale drugi epizod jest już skoszony na maxa, zwykle powtarzanie plansz , przegrywanie nie z powodu trudnych przeciwników czy chytrych pułapek a zwykłego wrednego zagrania twórców, otóż w wielu miejscach nie zrobiony podłoża a jest przepaść, i jak nie trafimy w konkretne miejsce z dokładnością Chuck Norrisa na dopalaczach z aliexpress, spadamy i sayonara, musimy poziom powtarzać od nowa.
Z tego powodu nie ukończyłem drugiej polowy / drugiego zakończenia [czy zakończenia kompletnego] bo znudziło mi się ciągłe przegrywanie, nie mogłem pokonać danego upierdliwego zręcznościowego fragmentu poziomu.

Plus liczyłem na jakąś fabułe/ historie a nie ścianę bezsensownego textu który już pomijałem, gadanie tylko z jedną osobą, żadnych pobocznych zadań żadnych npc.
Do gier typu CrossCode czy Iconoclast nawet nie dorasta ten szrot do pięt