The new episode of ‘Love, Death & Robots’ is absolutely magnificent!

　　　 　　／＞　　フ
　　　 　　| 　_　 _ l
　 　　 　／` ミ＿xノ
　　 　 /　　　 　 |
　　　 /　 ヽ　　 ﾉ
　 　 │　　|　|　|
　／￣|　　 |　|　|
　| (￣ヽ＿_ヽ_)__)
　＼二つ

Jako ogromny kociarz postanowiłem sprawdzić Straya i cóż... rozczarowałem się. Oczekiwałem od gry, że odda w lepszy sposób kocią naturę, ale ostatecznie miałem wrażenie, że nie wcielam się w kota, lecz w postać jedynie wyglądającą jak kot. Protagonista od samego początku potrafi czytać, rozpoznawać symbole oraz rozwiązywać banalne zagadki, tak po prostu, bez żadnego wyjaśnienia fabularnego. W mojej ocenie jest to straszne pójście na łatwiznę. Sama historia przedstawiona w grze jest prosta jak umysł płaskoziemcy, w żadnym stopniu nie wymagająca i nie miała zadatków, by wyrwać mnie z butów. Główny towarzysz - B12 - jest kompletnie bezpłciowy, próbuje żartować lub podawać informacje o świecie, ale niestety wypada to blado. Postaci poboczne w postaci robotów w większości przypadków nie są ciekawe, nie przekazują żadnych wartościowych informacji. Zadania zlecane przez kilku z nich są po prostu słabe jak jedzenie w polskich restauracjach - stanowią zwykły zapychacz, polegają na prostackim przyniesieniu jakiegoś przedmiotu, za który nie otrzymujemy nic wartościowego, co najwyżej zbliżają nas do zdobycia osiągnięcia. Największą zaletą gry jest niesamowity klimat, na który składają się świetnie zaprojektowane lokacje w mieście wzorowanym na hongkońskim Kowloon Walled City. Miejsówki są wypełnione detalami, w niektórych znajdują się sekrety i po prostu chce się zaspokajać ciekawość odwiedzając każdy kąt. Dopełnieniem jest fenomenalna elektroniczna ścieżka dźwiękowa czerpiąca z ambientów, synthwave'u i innych podgatunków, dopasowująca się w zależności od sytuacji w jakiej się znajdujemy. Warta wspomnienia jest warstwa wizualna - lekko stylizowana grafika i gra świateł dość mocno podkręca atmosferę panującą w grze. Gameplayowo nie jest zbyt wymagająco, głównie biegamy i wskakujemy na przeszkody - niestety brak tutaj konsekwencji i musimy iść niekiedy ustaloną z góry ustaloną ścieżką, bo kot nie wskoczy lub nie przeskoczy jakiejś odległości, chociaż wcześniej w podobnej sytuacji było to możliwe. W kilku momentach jesteśmy raczeni drobną odskocznią w postaci ucieczki, "walki" lub prostej sekcji skradanej. Do dyspozycji mamy też oddzielny przycisk do miauczenia, który jest bardziej ciekawostką - podczas rozgrywki przydaje się dosłownie w jednym momencie do odciągania uwagi. W reszcie przypadków można miauknąć, by NPC wyświetlił na swoim ekranie serduszko lub uśmiech. Wadą niekiedy jest praca kamery - czasami ustawia się zbyt nisko lub trzeba ją odpowiednio ustawiać,by nieszczęsny znacznik umożliwiający nam wskoczenie wyżej się w ogóle pojawił. Nie obyło się też bez problemów, osobiście spotkałem się dwukrotnie z takim błędem i tylko raz udało mi się "wydostać z pułapki".
https://streamable.com/ld6voa

Stray w ogólnym rozrachunku nie jest ani złą ani dobrą grą, jest co najwyżej przeciętną, w moim odczuciu warta co najwyżej ogrania w usłudze typu GamePass lub na mocnej przecenie. Gra jest natomiast dobrym wyborem dla młodszego odbiorcy lub osoby zaczynającej przygodę z grami wideo.