Życie to bigos, pomieszane sprawy,
Raz ci smakują, raz są niestrawne.
Trochę sukcesu, trochę porażki,
Czasem golonka, czasem obwarzki.

Los jak kucharz w garze miesza,
Dorzuci śmiech, dorzuci kleszcza.
Czasem przygrzeje, czasem ostudzi,
I tak nas życie w sosie obróci.

Człowiek jak kapusta - twardy, lecz mięknie,
Gdy los go w garnku codziennie piecze.
A czas to przyprawa, co zmienia smaki,
Z młodego durnia czyni Polaka.

Więc jedz ten bigos, nie marudź, bracie,
Bo drugiej porcji już nie dostaniesz.
Doceniaj smaki, nawet gdy kwaśne,
Bo życie w sumie… jest całkiem straszne