Mary wraca uporządkować sprawy w rodzinnym domu. Przeglądając artefakty przypomina sobie młodość i zastanawia się nad swoją postawą życiową.

Początkowo gra sprawia wrażenie, jakby miała być kolejną retrospektywą tygrysiego rodzicielstwa widzianą oczami skrzywdzonego w dzieciństwie wychowanka. Z czasem narracja zyskuje więcej perspektywy i zachęca do rozważań, jaki wpływ rodzice na nas wywarli i jakie motywy nimi kierowały. Może się nawet okaże, że rodzice to też ludzie?

Hindsight to powieść wizualna wykorzystująca mechanikę tapania i przeciągania obrazu, pozwala nim rotować, aby ujrzeć kompozycję kadru z różnych stron. Czasem obiekt interakcji jest dość oczywisty i łatwy do odnalezienia. Momentami jednak gracz rotuje w kółko próbując wynaleźć co tu tapnąć, aby progresować (uszkodzony imbryczek w jadalni). Modele postaci są estetyczne i minimalistyczne (z wyjątkiem warkoczy wystających z szyi małej Mary). Najwięcej wagi przyciąga efekt wchodzenia we wspomnienie. Przechodzenie między obiektem a wspomnieniem wyróżnia się kolorami i wskazówkami dźwiękowymi.
Jeden z rozdziałów umiejętnie wykorzystuje symbolikę wody i tonięcia. Dzięki temu zarówno od strony fabularnej jak i wizualnej staje się pamiętny.

Gra zajmuje około dwóch godzin i po przejściu całości zyskuje się dostęp do wyboru rozdziałów. Fabuła jest linearna i nie zapewnia różnych ścieżek. Lepiej zaczekać na promocję.