Cw3l, cwer, poszkodowany – obraźliwe pojęcie używane w gwarze więziennej, degradujące określenie osoby zmuszanej w więzieniach do odbywania stosunków seksualnych z innymi współwięźniami i wykluczoną przez to z kategorii git-ludzi (grypsujących).

Historia i rozwój
Pierwotnie (prze)cwelenie oznaczało tylko fizyczne zgwałcenie. Potem cwelenie rozszerzono m.in . na:

obelgi;
dotknięcie lub poklepanie szczotką (lolą) lub ścierką do podłogi;
dotknięcie ręką muszli klozetowej, również umieszczenie w niej głowy i spłukanie wody;
poniżanie, m.in . oddawanie moczu na przecwelonego czy wkładanie kołka do odbytu.
Synonimami cw3la są: parówa, ci0ta, padalec, rura, dupka, kurw4, druciara, pipka.

Kategorie cwelów
Cwelów można podzielić na kategorie:

osoby zachowujące się prowokacyjnie (zalecające się, obnażające), poszukujący partnera seksualnego,
osoby oddające się za korzyści materialne, które oczekują zwłaszcza od git-człowieka ochrony fizycznej i pełnią drobne posługi takie jak pranie, zmywanie, cerowanie,
osoby o określonych cechach somatycznych, predyspozycjach psychofizycznych,
osoby skazane za zgwałcenie, wykorzystywanie seksualne dzieci itp. – jest to najbardziej poniżana kategoria cw3la,
mężczyźni słabi fizycznie i psychicznie lub odsiadujący wyroki za określone przestępstwa,
współpracujący z administracją więzienną,
bierni homoseksualiści (cw3le z wolności),
naruszający kodeks grypsery, np. dotykający członka innego więźnia czy sedesu.
Obecnie cechy takie jak homoseksualizm czy domniemane zgwałcenie przypisywane są im przez współwięźniów i nie zawsze odpowiadają stanowi faktycznemu. Narażeni są też przedstawiciele niektórych grup zawodowych (np. przedstawiciele służb mundurowych), czy osadzeni odbywający krótkie kary (S.A.).

Cwelów należy odróżnić od frajerów, czyli więźniów, którzy nie chcą być identyfikowani z żadną grupą podkultury więziennej.

Etapy cwelenia
Pierwszym etapem prowadzącym do przecwelenia są „krzywości”, które wiążą się z brakiem zaufania współwięźniów (git-ludzi) w stosunku do ich członka grupy. Taka osoba jest separowana od najważniejszych spraw git-ludzi, jednak nie jest pozbawiona praw „człowieka” (m.in . może siedzieć przy wspólnym stole z grypsującymi oraz można jej podawać rękę).

Kolejnym etapem jest „skiepszczenie”, kiedy to osadzony naruszy jedną z norm git-ludzi. Podczas „afery” analizowane są dowody i wydawany werdykt. „Wykręcanie afery” dotyczy zdarzeń z przeszłości dotyczącej zarówno życia na wolności, jak i w zakładzie karnym. Do „afery” często dochodzi między grupami grypsujących (opartej na intrydze czy wymyślonych sytuacjach). W wyniku „skiepszczenia” grypsujący nie zawsze jest przycwelony, może również powrócić do grupy git-ludzi. W tej fazie jest w stanie zawieszenia członkostwa w grupie grypsującej (wyjaśnienie, wystawka).

Jeśli zasady grypserskie zostały naruszone w niewielkim stopniu, to następuje „prostowanie”. Zagrożony więzień dostaje zadania m.in . samookaleczenie, pobicie frajera czy cw3la, agresywne zachowanie wobec pracowników służby więziennej, wzięcie na siebie winy za czyny innych git-ludzi, od których wykonanie zależy jego przynależność do grupy. „Prostowaniu” nie podlega potwierdzony zarzut o homoseksualizm i współpracę z administracją więzienną.

Następnym etapem jest wydalenie z grupy: „chowanie do wora”, „dołowanie”. Były grypsujący jest szykanowany, stosuje się wobec niego przemoc (na początku nieseksualną) oraz ma werbalny zakaz grypsowania.

Z czasem następuje degradowanie przecwelonego na dół hierarchii więziennej, łącznie z jego fizycznym zgwałceniem.

Charakter i konsekwencje
Akty cwelenia w więzieniu przeważnie mają charakter zbiorowy, często są połączone z pobiciem, zmuszeniem ofiary do odbycia stosunku analnego, a także oralnego.