GÜNCELLEME: Oyunu "how long to beat" istatistiklerine uygun olarak bitirdim. Youtube'dan diğer oyuncuların videolarını da seyrettim. "Sorun bende mi acaba?" diye şüpheleniyordum ama artık rahatlıkla söyleyebilirim ki görüşlerimde bir sakatlık yok. Bir süre uzak durup multiplayer kısmına bakarım ama o neydi gız?

----Tek kişilik hikaye modu incelemesi----

Evet karanlık gelecekte sadece savaş var. İnsanlığın galaktik imparatorluğunu ayakta tutabilmek için insanlar baskıcı dindar bir rejimin altında eziliyor.

Ben de oyunun tasarımı altında eziliyorum. 14 yaşında bir oyunu günümüz standartlarına göre sert eleştirmek çok doğru değil diye düşünebilirsiniz ama ne yazık ki iyi yaşlanmamış.

Aynı anda -bakın aynı anda diyorum- hem siper savaşı hem melee kombat yapmanız isteniyor. Şaka yapmıyorum, cidden böyle. Bunu iyiye yoracaklar olabilir. Düşmanlar da hem melee geliyor hem de uzak mesafeden sıkıyor. Sizi siperden çıkarmak için el bombası gibi aşırtılarak atılan saldırılara bolca başvuruyorlar. Sizin pozisyonunuzu inanılmaz iyi tutturuyorlar. Siper ardında saklanmanızın bir anlamı yok. Siperden azıcık çıktınız mı? Ninja ya da Shroud'u geçen bir aim ile de sürekli ateş ediyorlar ama sürekli böyle hiç durmuyorlar. Berserker gibi dalmanız da direkt ölümünüz demek.

Eşlikçileriniz var ama saldırıları tanklamakta başarısızlar. Kasıtlı olarak hem düşük hasar vuruyorlar hem de isabet yüzdeleri inanılmaz kötü. Savaşın keşmekeşi içinde canınızın eridiğini fark edemiyorsunuz bile. Canınızı yenilemek için ya ulti açacaksınız ya da sersemleyen düşmanı infaz edeceksiniz. Can yenileme ve infaz esnasında hasar almaya da devam ettiğinizi belirteyim. Yenilenen zırhınız da var ama oyun sizi siperde görmek istemediğinden yenilenme fırsatını çok zor buluyorsunuz hatta bulamıyorsunuz. Pek çok haritada ölüp ölüp en iyi taktiği tahmin etmeniz lazım ama buna çok da güvenmeyin. Oyunda bazen glitch dediğimiz tuhaflıklar oluşuyor. Oyunu bozan bir hata ile karşılaşmadım ama bazen ben bazense düşman bir yerlere takılıp durdu veya kayboldu. Kafasına 8 kez sıkıp indirdiğim iblise ikinci turda bir şarjör boşalttım ölmedi. Kendinizi "Noluyo ya?" derken bulacaksınız. Glitch olmasa da savaş mekaniklerinin hengamesi dengenizi yeterince bozacak.

Peki buna rağmen her savaştan sonra başarı hissi alacak mısınız? Hayır. Yapay yollarla zorlaştırılmış bu oyunla travma sonrası stres sendromuna yakalanacaksınız. Pentagram'ın Sonsuz şarkısında "Zor günlerin ardında huzur olmaz." diye bir kısım var. Bu oyunu oynayınca anladım ne demek istediğini. Bütün bunlar Warhammer 40K evreninin sertliği içinse yapımcılara kötü bir haberim var. Olmamış. Ayarını kaçırmışsınız diyeceğim ama hafif kalır. Elinizin ayarını s*****m denir böyle bir durumda. Yanınıza geldiğinde patlayan intihar bombacısı ork köpekleri ile yeşil lazer sıkan kaosun insan askerlerini de kim tasarladıysa ona daha sert laflar hazırladım.

Oyunun ortasındayım. Şu ana kadar adam gibi bir tane bölüm sonu canavarına denk geldim. Gimmickli bir boss ve nasıl geçtiğimi de halen anlayabilmiş değilim. Oyunu bitirince rehberlere ve diğer oyuncuların videolarına bakacağım. Dost Kayaoğlu'nun serisine gelecekte girer mi bilmiyorum ama benim "Yapacağınız Oyuna Sokayım" listemin ilk beşinde yer buldu.

İnceleme yazısını yazmak için oyunun bitişini bekleyemedim anlayacağınız. Zaten, görüşlerimin bu saatten sonra çok değişeceğini düşünmüyorum. "Sahte imparatora ölüm!" diyen yolunu kaybetmiş arkadaşlara inat, insanlığın imparatorunun anadolu çocuğu olması nedeniyle, bu toprağın insanı olması nedeniyle oyunu bitireceğim. Zordan kaçmayız ama yazık etmişsiniz be kardeşim.

Bu arada, oyunu fare ve klavye ile oynayacaksanız kontrolleri kendinize göre değiştirin. Kesin yapın bunu ya da insanlığın imparatoru için ruhunuzu feda etmeye hazır olun.