Bob Marley, właśc. Robert Nesta Marley (ur. 6 lutego 1945 w Nine Mile, zm. 11 maja 1981 w Miami) – jamajski wokalista, wykonawca muzyki reggae, zaś w początkowym etapie kariery – ska i rocksteady; współzałożyciel, główny wokalista i gitarzysta rytmiczny grupy The Wailers.

Osobie i twórczości Marleya przypisuje się ogólnoświatową popularyzację muzyki reggae, ruchu Rastafari oraz idei panafrykanizmu w latach siedemdziesiątych. Nie bez znaczenia pozostaje także jego wpływ na twórczość wielu amerykańskich i europejskich artystów rockowych[2], dzięki czemu jako jeden z zaledwie dwójki muzyków reggae, obok Jimmy’ego Cliffa, zyskał swoje miejsce w Rock and Roll Hall of Fame[3].

Liczba sprzedanych płyt z muzyką Marleya i The Wailers szacowana jest na co najmniej 75 milionów egzemplarzy[4], z czego niemal jedną trzecią stanowi sprzedaż wydanej przez Island Records pośmiertnej kompilacji jego największych przebojów pt. Legend, pozostającej do dziś najlepiej sprzedającą się płytą reggae wszech czasów[5]. Ponadto, Marley znalazł się na piątym miejscu opublikowanej przez magazyn Forbes listy najlepiej zarabiających nieżyjących już ludzi, z przychodami szacowanymi na około 20 milionów dolarów rocznie[6].

Najpopularniejsze utwory Marleya, niejednokrotnie notowane w czołówkach brytyjskich i amerykańskich list przebojów, to m.in .: „Buffalo Soldier”, „Could You Be Loved”, „Exodus”, „Get Up, Stand Up”, „I Shot the Sheriff”, „Iron Lion Zion”, „Is This Love”, „Jamming”, „Lively Up Yourself”, „Natural Mystic”, „No Woman, No Cry”, „One Love”, „Redemption Song”, „Roots, Rock, Reggae”, „Satisfy My Soul”, „So Much Trouble in the World”, „Stir It Up”, „Three Little Birds”, „Waiting in Vain”, „War”[7][8].

Podobnie jak większość rastamanów, Marley był zwolennikiem używania marihuany (ganji) jako sakramentu[72]. Sam palił niemal codziennie, choć zaprzeczał pogłoskom, że wypala około uncji marihuany dziennie[146]. Wiele kontrowersji wywołała w roku 1974 okładka drugiego wydania albumu Catch a Fire, na której widniało zdjęcie Marleya palącego wielkiego spliffa; podobny obrazek znalazł się również z tyłu okładki płyty Burnin’[80]. Z kolei wewnątrz tekturowo-płóciennego opakowania płyty Rastaman Vibration odczytać można było napis: „Ta okładka jest dobra do czyszczenia zioła”[91].

Przebywając w Londynie w roku 1977 Marley był dwukrotnie notowany i karany grzywną w wysokości 50 funtów właśnie za posiadanie marihuany[96].