Neue Rezensionen von Alihan Bekil

Utanmadan PC'ye eski nesil versiyonu çıkartıyorsunuz bari oyunu oynamamıza izin verseniz oyun her 5 dakikada bir çöküyor. Sikmişim online'ı, parkı. Ben sadece kariyer oynamak istiyorum ama 2K'in hiçbir şeyi umursadığı yok. PC'ye next gen versiyonunu getirene kadar NBA2K almayın yoksa bu adamlar anlamayacaklar

boşuna haterlık yapmaya gerek yok. oyun bence gayet zevkli ve ne olmaya çalıştığını iyi biliyor. öğrenme eşiğini geçtiğiniz de oyundan ciddi anlamda keyif almaya başlıyorsunuz

buff sub-zero this man ain't breathin

Ortalama bir oyun olmasını beklerken beni çok şaşırtan ve çok eğlenceli saatler yaşatan bir oyun oldu.
Oyun hayatını Devil May Cry gibi serilere gömmüş birisi olarak o kadar zevk almam dedim ama oyun beklentilerimin çok üstüne çıktı. Savaş sistemi kendine özgü ve yenilikçi, kendi oynayış tarzınızı oluşturmaya bir yere kadar imkan sunuyor. Hİ-Fİ RUSH'ın en beklentim olmayan yönü olan hikaye ve karakterler ise kesinlikle çok iyi. Bu tarz hikaye ve karakterlere sahip olan, kendini ciddiye almayıp sadece eğlenceyi amaçlayan oyunları gerçekten çok özlemişim. Sadece korku/gerilim oyunlarıyla tanıdığımız Tango Gameworks'ten böyle bir şey hiç beklemiyordum ve yaptıkları işi gerçekten çok beğendim. Bir devam oyununu en çok isteyeceğim oyunlardan birisi oldu Hİ-Fİ RUSH.

Zaten bir başyapıt olan Persona 5, Royal sürümüyle çok daha iyi bir hale gelmiş. Sürekli aynı şeyleri oynamaktan bıktıysanız ve farklı, sürükleyici, sizi karakterlere bağlayan bir oyun arıyorsanız o oyun işte bu.
Bunları söylüyorum ama oyunun fiyatı kol gibi maalesef... ama eğer artık her şey pahalı oyuna da o kadar para veririm diyorsanız düşünmeden alın. Hem uzun hem de dolu dolu.

İlk Life is Strange oyunu hayatımda oynadığım en sıkıcı ve aptal oyun olabilir. Oyunu aralıklarla 2 kere bitirip elimden gelen her farklı seçeneği denememe rağmen oyun aşırı sıkıcıydı. Aptal amerikan klişesi karakterleriyle de kendini git gide aşağı çeken bir oyundu.
Life is Strange 2'yi de canım sıkıldığı için family sharing aracılığıyla oynadım. Hadi buna bir bakayım dedim ve bu sefer gerçekten de oyunu beğenmek istiyordum. İnsanlardan sürekli Life is Strange'in ne kadar iyi ve dokunaklı olduğunu duyuyordum ve 2. oyunlar bu hisleri ben de yaşamak istiyordum.

İlk oyunu aşırı sıkıcı bulmamın sebeplerinden birisi oyunun aşırı durgun olmasıydı. Aksiyon bombardımanı istemiyordum ama azıcık hareket olsun diye yalvarıyordum resmen. Oyunun hikayesi zaman güçleri olan bir kızın, eski bir arkadaşıyla tekardan bir araya gelerek kasabaya gelen bir fırtınayı durdurmaya çalışmasıydı ama böyle bir hikayeyi bile aşırı sıradan ve saçma şekilde işlediği için nefret etmiştim. Karakterlerin de aşırı boktan olduğunu da söylemeden edemem.
2. oyunu oynarken hikaye konseptinin ilk oyundakinin aksine ilgi çekici olduğunu farkettiğimde heyecanlanmıştım. Bu sefer asosyal bir kızın detlerini çekmektense telekinezi güçlerine sahip olan kardeşiyle kanundan kaçan bir karakteri canlandırıyorduk. Karakterler yine çok sıradandı ama olay örgüsü fena gelmemişti ilkten. İlk 2 bölüm gayet ortalama ve yer yer güzel gitse de 3. bölümden sonra oyun sapıtmaya başladı. Hadi 3. bölüm yine konsepte biraz da olsa uyuyordu ama 4. bölümde oyunun tamamen başka bir şeye dönmüştü. Oyun boyunca kardeşiyle birlikte Meksika'ya kaçmaya çalışan bir karakteri oynarken 4. bölümde oyun bildiğiniz tarikat hikayesine dönüyor. Bunlar da zaten oyunun en sıkıcı kısımları oluyor.

Karakterler de tıpkı ilk oyundaki gibi klişe ve aşırı sıkıcı ama ana karakterin okul arkadaşlarını daha çok görmek isterdim. Bunun sebebi onların iyi yazılması değil, oyundaki tek normal karakterin onlar olması.
Oyun yine hippie'lerden geçilmiyor arada bir gay draması yapmayı da unutmuyor sevgili Dontnod...

Hikayede süper güçlere sahip olan karakterin ana karakterimiz değil de, kardeşimiz olması oynanışı baltayan yönlerden birisi. Her ne kadar ilk oyun da öyle çok zevkli olmasa da zaman kontrolü mekaniği bazen zevkli olabiliyordu. Burdaysa sadece kardeşinizden bir-iki nesne kaldırmasını istiyorsunuz. Ayrıca oyunu oynayacaklar için söyleyeyim. Oyundaki kardeşiniz tam bir gerizekalı. Oyun boyunca bu kadar ♥♥♥ başlı ve kararlı olup sonlara doğru bir anda tarikat tarafından beyni falan yıkanıyor.

Oyunun tek iyi yanı sonu sanırım. İlk oyunun aksine bu oyunda seçimlerinizin gerçekten bir kısmı hikayeye etki ediyor. Her ne kadar bir Detroit seviyesinde olmasa da (ki hiçbir oyun o seviyeyi geçemez bence) seçimler önem arz ediyor. Özellikle oyun boyunca kardeşinize nasıl davrandığınız ve onu nasıl eğittiğinizin oyunun sonunu etkilemesi çok hoşuma gitti ama maalesef oyun bundan öteye gidemiyor. Konsept ilk başta güzel olsa da sonra aşırı bozuyor ve saçmalıyor.
Ayrıca oyundaki seslendirme aşırı kötü. Adamlar aktörlere yeterli para ayırmıyor mu bilmiyorum ama hiçbir karakter duygularını size geçiremiyor. Oyun ilk Life is Strange'den daha iyi olsa da buna genel olarak İYİ bir oyun diyemiyorum gerçekten.

BU OYUNU OYNAMAYIN KARDEŞİM. DONTNOD'A DA GÜVENMEYİN OYUN KONUSUNDA ADAMLARIN TEK DERDİ SOSYAL MESAJ VERİP BELLİ BİR KİTLENİN TAKDİRİNİ KAZANMAK

SONUNA KADAR PANAM'CIYIZ!

SİKTİR GİT

AŞAĞIDA DEDİĞİM HER ŞEYİ BOŞ VERİN. OYUNUN ONLİNE'I TAMAMEN BOZUK OYNANMIYOR


Oyunu henüz pek fazla oynayamadım ama oyunun türkçe bir incelemesi bulunmadığı ve seriye yabancı insanların bu oyunu merak edeceğini düşündüğümden bu incelemeyi biraz erken yazıyorum.

Persona 4 Arena Ultimax, hem Persona 4'ün hem de Persona 3'ün devam oyunu.
Hikaye'ye sadece bir göz gezdirmek için girdim ve oyunun hikaye sunumundan nefret ettim resmen.
Persona serisini Visual Novel'lardan ayıran en büyük yön; 2 boyutlu karakter portrelerinin yanında bir oyun içinde 3 boyutlu modellerinin belirmesiydi. Ama Arena Ultimax'de oyun tamamen Visual Novel hikaye anlatımı tarzına bürünmüş. Oyunda önceki oyunlardaki gibi bir Social Link (İlişki) sistemi yok bu arada.

Oynanış konusuna geçersek savaş sistemine kesinlikle hayran kaldım. Persona 4 Arena Ultimax, şu ana kadar oynadığım hiçbir dövüş oyununa benzemiyor (Belki biraz Street Fighter) Oyun'u diğer dövüş oyunlarından ayıran şey: Persona'larınız ve oyundaki ''SP'' barı. Oyunda ''Kare ve X'' kullandığınız karaktere, ''Üçgen ve Yuvarlak'' tuşları ise personalara atanmış. Sizin yapmanız gereken şey ise doğru tuş kombinasyonlarını kullanarak hem karakteri hem de persona'yı aynı anda kontrol edip kombo yapmak. Bu sisteme alıştığınızda oyun cidden çok eğlenceli bir hale geliyor hatta bazen kendimi Devil May Cry oynuyormuş gibi hissediyorum.
Orijinal oyunlarda ''SP'' barı karakter skillerini kullanmanızı sağlıyordu. Bu oyundaysa amacınız normal saldırılarınızla SP barını arttırmak ve özel saldırılar uygulayabilmek. Hatta doğru şartları sağlarsanız düşmana direkt tek atan özel animasyonlu saldırılar bile yapabiliyorsunuz.

Fakat oyundaki bu tuş kombinasyonlarını tamamen çözemedim. Bazıları çok karmaşık bazıları da tamamen saçma. Mesela oyunun sizden 3 saldırı tuşuna aynı anda basmanızı istediği bir hareket var. Baya bildiğiniz ''Üçgen, Kare, Yuvarlak'' tuşlarına aynı anda basmanız gerekiyor. Buna zamanla alışıyorsunuz elbet ama oyuna ilk başladığınızda hiçbir şey anlamayacaksınız.

Oyundaki karakter sayısı yeterli. Hem Persona 4 hem de Persona 3 karakterlerini kullanabiliyorsunuz (P3 ana karakteri hariç) Onların dışında bu oyuna özel getirilmiş 2 yeni karakter de mevcut. Konsol sürümünde DLC olarak satılan karakterler de bu sürümde otomatik olarak oyuna eklenmiş.


Oyunda henüz doğru düzgün bir online maça giremedim. Oyun nedense beni odalara bir türlü sokmadı. Sürekli ''Failed to connect'' yazısıyla göz göze geldim. Oyunun online'ı için epey bir gaza gelmiştim ama bir türlü oynayamadım. Muhtemelen bu sorun gelecek güncellemeler ile düzelir.

Oyunun görselliği ve müzikleri tek kelimeyle bayıldım. Oyunun bu Steam versiyonu sanırım Remastered olarak kabul ediliyormuş ve görsellik gerçekten harika. Fakat oyunda çok fazla efekt var ve oyuna ilk başladığınızda yaptığınız kombolar gözünüzü yorabilir.
Oyunda pek fazla yeni müzik yok. Ama savaşlarda Persona 3 ve 4'ten istediğiniz müziği seçebilmeniz harika bir şey. Persona 3 karakterlerini seçerken arkada ''Burn my Dread'' açıp delirliyorum.

Oyunu genel olarak beğeniyorum ama almanızı da önermiyorum. Oyunun fiyatı aşırı pahalı maalesef. Eğer ''Midnight Channel'' paketini alırsanız hem Persona 4 Golden'ı hem de Ultimax'i tek Ultimax fiyatına alabilirsiniz ama orası size kalmış artık. Bende zaten Persona 4 Golden bulunduğu için oyunu indirimli bir şekilde alabildim. Oyun mekaniksel açıdan şu ana kadar en çok zevk aldığım dövüş oyunu oldu.
Umarım uzun saatler boyunca devam edebilirim...

50 SAAT SONRA...
oyun cidden zevkli ama online çok sorunlu adam bulmak imkansız gibi bir şey. oyunu oynayan adamlar var ama oyun bağlanmanıza engel oluyor sürekli. Ayrıca hikaye modu da bok gibi

Bu oyunu bunca saat boyunca babam oynadı kendisi bu oyunun hastası